กลอนสอนใจชาวพุทธ

กลอนสอนใจชาวพุทธ

 

 

คนเป็นมารพาลพาแต่หาเรื่อง  

จะขุ่นเคืองด้วยจิตเป็นมิจฉา

คนทำดีจะหมั่นไส้ไม่โมทนา 

คอยแต่หาข้อตำหนิ ติเตียนคน

จะใช่เล่ห์เพทุบายทั้งหลายแหล่ 

ไม่ยอมแพ้ปลิ้นปลอกหลอกสับสน

แม้นใช้เล่ห์ไม่ได้ก็ใช้กล  

หรือใช้มนต์คาถาว่าอีกที

 

เป็นคนพาลสันดานแท้แม้เรื่องจบ  

รอจังหวะออกรบไม่หลบหนี

ได้โอกาสอำนาจมาก็ท้าตี  

เพราะใจมีอคติมิปล่อยวาง

อวิชชาพาใจให้ตกต่ำ  

มารครอบงำทั้งตัวหัวจรดหาง

คนทำดีจึงคิดปิดหนทาง  

คอยขัดขวางไม่ให้ใครทำดี

 

คนของวัดขัดเกลาใจใสสว่าง  

รู้หนทางพ้นทุกข์เป็นสุขศรี

จึงมุ่งหน้าหาทางสร้างบารมี  

เพื่อชีวีมีสุขทุกชาติไป

แต่คนพาลมารชักพาดวงตาบอด  

มืดตลอดไม่เห็นทางสว่างใส

จุดจบเขาเรารู้เห็นเป็นเช่นไร  

ก็ตามใจที่เขาเลือกเสือกโง่เอง